بسم الله الرحمن الرحیم

 در دوران طلبگی گاه مشکلات طبیعی، بیماری ها، مسائل خانوادگی، فقر و ... مانع پیشرفت علمی و معنوی می شوند. ولی تصور دنیایی بدون مشکل خیالی بیش نیست و مشکلات طبعی لازمه ی حیات دنیایی است: "لقد خلقنا الانسان فی کبد" گاه بعضی از طلبه ها درس را رها می کنند، اگر از آنها پرسیده شود چرا؟ جواب می دهند: "مشکل مالی داشتیم!!" در حالی که اینها گمان می کنند دیگران مشکل مالی نداشته اند.

یکی از بزرگان و دانشمندان معاصر سال ها مستاجر بود و خانه نداشت. نه تنها خانه نداشت که هزینه اندک تعمیر کولر خراب خانه را هم نداشت و در گرمای تابستان قم بدون وسیله ی سرد کننده به کار و تحصیل و تحقیق خویش ادامه می داد! چه التذاذ و ابتهاجی در کشف مسائل علمی و معرفتی برای این بزرگ مردان رخ می داد؟! لا یدرک و لا یوصف!

 تعداد علمایی که دارای خدم و حشم و در ناز و نعمت بوده اند، بسیار اندک است. اکثر علما در سختی زندگی را گذرانده اند، حتی دانشمندانی همانند خواجه نصیر الدین طوسی "قدس سره القدوسی" که ما فقط از وزارتش اطلاع داریم. این بزرگمرد، کتاب اشارات شیخ الرئیس ابو علی سینا را در زندان شرح کرده است! زندان، یعنی جایی که انسان انگیزه ی زنده بودن را هم از دست می دهد. اما این مردان جاودانه چنان از انگیزه ای قوی و بالا برخوردار بوده اند که در آن شرایط هم کار علمی شان تعطیل نمی شده و به قول شهید مطهری، روح بزرگ، جسم خویش را به دنبال خود می کشد.

استاد هادوی تهرانی از آیت الله بهاء الدینی"ره" نقل می کنند که ایشان می فرمودند:

"اگر گمان می کنید فلان اتفاق که بیفتد مشکلاتتان کمتر می شود، اشتباه می کنید. دنیا جایی است که مشکلات در آن روز به روز بیشتر می شود. اگر مشکلی حل شد، مشکلی سخت پیدا می شود. آینده، مشکلات، بیشتر از امروز است. منتظر روزی که مشکل درآم وجود نداشته باشید، نباشید که هرگز پیش نخواهد آمد. خود را برای مشکلات بیشتر در آینده آماده کنید."  ( میقات سبز،ص۵۴، هادوی تهرانی)